Safe Space Tbilisi

პარტნიორები


Safe Space Tbilisi
ფოტორეპორტაჟი ტაო–კლარჯეთიდან ბეჭდვა ელფოსტა
დაწვრილებით...
 
შემოდგომა ლისის ტბაზე ბეჭდვა ელფოსტა
დაწვრილებით...
 
{module Lof ArticlesSlideShow Module}
 
რა ბედი ელის 2 მილიონ 640 ათას ლარს? ბეჭდვა ელფოსტა

ანუ, რამდენი ხე, ბუჩქი და ურნაა ქალაქში

 

26 სექტემბერს დავების საბჭოში „უსაფრთხო სივრცის“ 4 საჩივარი შევიდა, რომლითაც სატყეო მეურნეობასთან დაკავშირებულ მომსახურებაზე გამოცხადებული 4 ტენდერი (სპა 130019990; სპა 130019989; სპა 130019988;  სპა 130019986) გასაჩივრდა. ტენდერების საერთო ღირებულებამ, ჯამში, 2 მილიონ 640 ათასი ლარი შეადგინა.  საჩივრების განხილვა დღეს, 17 საათზე იგეგმება.
თბილისის მერიის ეკოლოგიისა და გამწვანების სამსახურის მიერ გამოცხადებულ ტენდერით, თბილისის რამდენიმე რაიონში  უნდა აღიწეროს  ხეები, ბუჩქები, ურნები, წყლის სოკოები, დეკორატიული ქოთნები, სკამები,კედლის სანათი, პროჟექტორი, მონუმენტი და ა.შ. ტენდერის შემსრულებელმა ორგანიზაციამ თან რუკაზე უნდა დაიტანოს თითოეული ობიექტი, თან განსაზღვროს რომელ ხეს უნდა ჩაუტარდეს ფორმირება, გადაბელვა, რომელია ხმელი, არახმელი და ა.შ. ამ ყველაფრის განსაზღვრა და შესრულება სპეციალურ ცოდნას მოითხოვს, სატენდერო დოკუმენტაციით კი  არ არის განსაზღვრული რა კვალიფიკაციის, რომელი პროფესიის  წარმომადგენლებმა უნდა განახორციელონ შესაბამისი მომსახურება;

26 სექტემბერს დავების საბჭოში „უსაფრთხო სივრცის“ 4 საჩივარი შევიდა, რომლითაც სატყეო მეურნეობასთან დაკავშირებულ მომსახურებაზე გამოცხადებული 4 ტენდერი (სპა 130019990; სპა 130019989; სპა 130019988;  სპა 130019986) გასაჩივრდა. ტენდერების საერთო ღირებულებამ, ჯამში, 2 მილიონ 640 ათასი ლარი შეადგინა.  საჩივრების განხილვა დღეს, 17 საათზე იგეგმება. 

დაწვრილებით...
 
თოჯინების მუზეუმის ბედი პრაღასა და თბილისში ბეჭდვა ელფოსტა

პრაღა: თოჯინების მუზეუმი  ქალაქის ყველაზე ღირსშესანიშნავ ნაწილში

პრაღის სათამაშოების   მუზეუმი ერთერთი ყველაზე პოპულარული ადგილია ქალაქში. მუზეუმი ქალაქის ძველ უბანში, ძველებურ კოშკშია განთავსებული, რომელიც სახლის სხვენს მოგვაგონებს: სავსეს ბევრი ძველი ნივთით და საიდუმლოებებით. აქ ერთმანეთის გვერდიგვერდ შეგიძლიათ ნახოთ   როგორც ანტიკური ხანის, ინდოელების მიერ პურისგან გაკეთებული სათამაშოები, ასევე თანამედროვე თოჯინები . პრაღის სათამაშოების მუზეუმი ერთერთი ყველაზე დიდია მსოფლიოში: იგი 5000–მდე ექსპონატს ითვლის, მათგან ყველაზე ძველი  ექსპონატის ასაკი კი  2000 წელს აღწევს. მუზეუმში განთავსებულ ექსპონატთა შორისაა  სახელგანთქმული თოჯინა ბარბი, რომელსაც გამოჩენილი დიზაინერების მიერ შექმნილი სამოსი ამშვენებს.

დაწვრილებით...
 
თბილისის სარეკრეაციო ზონების კვლევა ბეჭდვა ელფოსტა

 

დგომარეობის გამოსწორება მოსახლეობის აქტიურობითაა შესაძლებელი
ორგანიზაცია „უსაფრთხო სივრცე“ 2011 წელს დაარსდა, თუმცა ორგანიზაციის კოლექტივს, არაოფიციალურად, ამ სფეროში გამოცდილების  10 წლიანი გამოცდილება  აქვს. ორგანიზაციის წევრები და პროექტის განმახორციელებლები 2002 წლიდან აქტიურადიყვნენ ჩართულნი დიღმისტყე-პარკის გადარჩენისსაქმეში.  აქციები უკანონობების  წინააღმდეგ, 2000 ადამიანის ხელმოწერა ტყის ტერიტორიისთვის სტატუსის  მისანიჭებლად, ტყე–პარკის რეაბილიტაციაში მონაწილეობა,  სასამართლოში სტატუსის დასაბრუნებლად დავა, ამ თემაზე  საგამოძიებო ფილმის გადაღება -  არასრული  ჩამონათვალია იმ  აქტივობებისა, რომელიც მათ ამ 10 წლის მანძილზე განახორციელეს.   პროექტ „თბილისის ’ეკოლოგიის’’ ფარგლებში, რომელიც 2011–2012 წლებში  განხორციელდა, ორგანიზაცია „უსაფრთხო სივრცემ“   თბილისის სარეკრეაციო ზონები და გარემოსდაცვითდაეკოლოგიურსფეროშითბილისისსაკრებულოსადამერიისსაქმიანობაშესწავლა, ასევე, ჩატარდათბილისისფიტოსანიტარულიმონიტორინგი.   პრობლემები, რომელიც შარშანდელი პროექტის მიმდინარეობისას  წარმოიშვა, დღესაც აქტუალურია.  გთავაზობთ  მასალას ფოტოსურათებით, რათა უფრო თვალნათელი გახდეს პრობლემის არსი. პრობლემის გადაწყვეტა მხოლოდ მაშინ გახდება შესაძლებელი, როდესაც საზოგადოება გააცნობიერებს, რომ საკუთარი უსაფრთხო გარემოს შექმნაზე თავად უნდა იზრუნოს, გახდეს აქტიური და მეტად  ჩართული გარემოსდაცვით ღონისძიებებში.

მდგომარეობის გამოსწორება მოსახლეობის აქტიურობითაა შესაძლებელი

 

ორგანიზაცია „უსაფრთხო სივრცე“ 2011 წელს დაარსდა, თუმცა ორგანიზაციის კოლექტივს, არაოფიციალურად, ამ სფეროში გამოცდილების  10 წლიანი გამოცდილება  აქვს. ორგანიზაციის წევრები და პროექტის განმახორციელებლები 2002 წლიდან აქტიურად იყვნენ ჩართულნი დიღმისტყე-პარკის გადარჩენის საქმეში.  აქციები უკანონობების  წინააღმდეგ, 2000 ადამიანის ხელმოწერა ტყის ტერიტორიისთვის სტატუსის  მისანიჭებლად, ტყე–პარკის რეაბილიტაციაში მონაწილეობა,  სასამართლოში სტატუსის დასაბრუნებლად დავა, ამ თემაზე  საგამოძიებო ფილმის გადაღება -  არასრული  ჩამონათვალია იმ  აქტივობებისა, რომელიც მათ ამ 10 წლის მანძილზე განახორციელეს.  

დაწვრილებით...
 
ელიავას ბაზრობა კორპუსის ეზოს უტევს ბეჭდვა ელფოსტა
ელიავას ბაზრობა კორპუსის ეზოს უტევს
ორგანიზაცია „უსაფრთხო სივრცეს“ აგლაძის 26–ში,  ე.წ. „ელიავას ბაზრობის“ მიმდებარედ  მცხოვრებმა მოსახლეობამ მიმართა.  მათი განცხადებით, 12 სადარბაზოიანი საცხოვრებელი კორპუსის პირველ სართულზე, მთელ სიგრძეზე,  განლაგებული ვულკანიზაციებიდან მომდინარე  ვიბრაცია, ტოქსიკური სუნი და ხმაური უკვე 12 წელია აწუხებთ.  მოსახლეობის თხოვნით გარემოს დაცვის სამინისტროს ზედამხედველობის სამსახურმა ვიბრაციის და ხმაურის დონე შეამოწმა და ახლა შედეგებს ელოდებიან.
ანა კუხაშვილი  (აგლაძის #26–ის მაცხოვრებელი): მეორადი საბურავების საწყობები, ავტომობილების ტექნიკური მომსახურების ობიექტები სახლის ქვემოთ დაახლოებით 12 წელიწადზე მეტია რაც განლაგებულია.  სახლის ქვემოთ ინახავენ მეორად საბურავებს,  გვაწუხებს საშინელი სუნი, ვიბრაცია, ანტისანიტარია, ხმაური.  დაახლოებით დილის 7 საათიდან იწყებენ მუშაობას, მათ შორის არასამუშაო დღეებშიც. ღამის რვა საათამდე, ზაფხულში 9–მდეც არიან. ვითხოვთ, რომ ცოტა გვიან მაინც დაიწყონ მუშაობა, ან ისეთი აგრეგატები შეიძინონ,  ხმაურის დონემ ცოტა დაიწიოს.  ამას   მოყვება ხოლმე კონფლიქტი.  ამ ობიექტებში დაახლოებით 2000–მდე საბურავია და ძალიან ადვილი მისახვედრია ის, თუ რა სუნი დგას  გარშემო. დილიდან ღამემდე  ფანჯრის გაღების შანსი არ გვაქვს.  გარემოს დაცვიდანაც იყვნენ, შეამოწმეს ხმაურის, ვიბრაციის დონე. ოფიციალური დოკუმენტი ჯერ არ გვაქვს, მაგრამ, როგორც გვითხრეს,  სამჯერ გადააჭარბა ნორმას. ახლა წერილობით დასკვნას ველოდებით.
მარინა დარსაველიძე  (აგლაძის #26–ის მაცხოვრებელი):  ისეთი აპარატურა აქვთ, რომ სახლი ზანზარებს. რომ ჩართავენ 5 ბალიანი მიწისძვრა გვგონია ყველას. დილას 8–ის ნახევარზე რა  უნდათ რომ მოდიან,  საშინელი ხმაურია დილიდან. ადამიანმა არ უნდა დაიძინო დილას?
გარდა კორპუსის ქვეშ  გახსნილი ვულკანიზაციებისა, მოსახლეობას მიმდებარე სკვერის ბედიც აწუხებს. მათი თქმით ელიავას ბაზრობა ნელ–ნელა სკვერში ინაცვლებს, რითაც  სკვერის ეკოლოგიური მდგომარეობა უარესდება. მართლაც, ნათელია, რომ სკვერის ნაწილი  მეორადი საბურავების ნაგავსაყრელადაა ქცეული, ხოლო მიმდებარე სტადიონი მთლიანად ავტოშემკეთებელი საამქროებითაა შემოსაზღვრული. მოსახლეობა ამბობს, რომ  მათ პარლამენტში გარემოს დაცვის დაბუნებრივი რესურსების კომიტეტის   ხელმძღვანელს გია ცაგარეიშვილს მიმართეს განცხადებით, რომელიც მათ საკანონმდებლო ცვლილებებს დაპირდა.  ჯერჯერობით, ცვლილებები არ ჩანს, მაგრამ მოსახლეობას იმედი აქვს და იმედი ხომ ბოლოს კვდებ

   ორგანიზაცია „უსაფრთხო სივრცეს“ აგლაძის 26–ში,  ე.წ. „ელიავას ბაზრობის“ მიმდებარედ  მცხოვრებმა მოსახლეობამ მიმართა.  მათი განცხადებით, 12 სადარბაზოიანი საცხოვრებელი კორპუსის პირველ სართულზე, მთელ სიგრძეზე,  განლაგებული ვულკანიზაციებიდან მომდინარე  ვიბრაცია, ტოქსიკური სუნი და ხმაური უკვე 12 წელია აწუხებთ.  მოსახლეობის თხოვნით გარემოს დაცვის სამინისტროს ზედამხედველობის სამსახურმა ვიბრაციის და ხმაურის დონე შეამოწმა და ახლა შედეგებს ელოდებიან. 

   

დაწვრილებით...
 
პარკი თუ სამშენებლო მოედანი? კერძო და საზოგადოებრივი ინტერესების ჭიდილი ყოფილი ფსიქიატრიულის ტერიტორიაზე ბეჭდვა ელფოსტა
ყოფილი ფსიქიატრიული საავადმყოფოს ტერიტორიას პარკის სტატუსი არასოდეს ჰქონია,   რეალურად კი ის დიდი ისტორიის მქონე პარკია.  პარკი ფსიქიატრიული საავადმყოფოს ირგვლივ, შრომითი თერაპიის ფარგლებში, იქ მომუშავე ფსიქიატრებს და მათ პაციენტებს გაუშენებიათ. ერთადერთი პარკი, რომელიც დღეს საბურთალოს შემორჩა,  ფსიქიკური პრობლემების მქონე ადამიანების მიერაა გაშენებული. თავისთავად საინტერესოა საკითხი, თუ რატომ გადაწყვიტა სახელმწიფომ  დიდი ისტორიის მქონე ფსიქიატრიული საავადმყოფოს გაუქმება  მისი გარემონტების და ყოფითი პირობების გაუმჯობესების ნაცვლად. სად წავიდნენ ფსიქიკური პრობლემების მქონე ადამიანები, არის თუ არა საკმარისი პაციენტების მომსახურების დასაკმაყოფილებლად  ის რამდენიმე ფსიქიატრიული განყოფილება, რომელიც სხვადასხვა კლინიკებში გაიხსნა, რა გაკეთდა რეალურად ამ ადამიანების მდგომარეობის გასაუმჯობესებლად, ეს სხვა თემა და ცალკე კვლევის საგანია, რომელიც ჩვენი ორგანიზაციის კომპეტენციას ცდება.  ჩვენი ორგანიზაცია ამ მოვლენებში მოსახლეობის აქტივობის შედეგად ჩაერთო.  არასამთავრობო ორგანიზაციები და სამთავრობო სტრუქტურები გამუდმებით  მოუწოდებენ მოსახლეობას აქტიურად ჩაებას მის ირგვლივ მიმდინარე პროცესებში  და,  აი ,  მოსახლეობამ ხმა ამოიღო: ავრცელებს ელექტრონულ პეტიციას, რომელსაც 5000 მდე ადამიანმა მოაწერა ხელი, აგროვებს ხელმოწერებს,  მართავს შეხვედრებს ,  აწყობს აქციებს  და თავგამოდებით იცავს  მრავალწლოვან ხეებს გაჩეხვისაგან.  თავის დროზე ხელისუფლებამ ეს ტერიტორია ისე გაასხვისა, აქ გაშენებული პარკი  საერთოდ ვერ შენიშნა.  ტერიტორია, როგორც უნიკალური ნარგავებით გაშენებული პარკი, არ შეფასებულა.  მოსახლეობას მოუხდა  იმის მტკიცება,  თუ რამდენად  ღირებულია ეს ტერიტორია. მათი  ძალისხმევით, არასამთავრობო ორგანიზაცია „ საქართველოს მწვანეთა მოძრაობამ“  ასათიანის #10–ში  ხეების აღწერა ჩაატარა.
ტერიტორიაზე, რომლის ფართობით 4 ჰექტარს აღწევს, 600 მდე ხეა, რომელთა შორისაცაა უნიკალური, წითელ წიგნში შეტანილი ჯიშები.   აი რას წერს გიგი უგულავას ამ პარკის შესახებ  ბოტანიკური საზოგადოების პრეზიდენტი გია ნახუცრიშვილი , რომელიც  ხეების აღწერაში მონაწილეობდა: „ამ პარკის შესწავლამ დიდი შთაბეჭდილება დატოვა ბოტანიკოსებზე, რადგან ტერიტორიის არც თუ ისე დიდ ფართობზე ჩვენს მიერ აღწერილ იქნა წიწვოვანი და ფოთლოვანი ხემცენარეების 600–მდე ინდივიდი, რომელთა საშუალო ასაკი შეადგენს 60–70 წელს, ხოლო  მათი საშუალო სიმაღლე აღწევს 20–30 მეტრამდე. ეს ქალაქის დიდი სიმდიდრეა, ყველა ამ მცენარის ზრდას დიდი დრო სჭირდება, –  სულ მცირე 20–40 წელი. გარდა მაღალტანიანი მცენარეებისა,  პარკში შესანიშნავადაა დაცული ბუჩქოვანი მცენარეებისგან შექმნილი ხეივნები, რომელთა შორისაცაა ზოგიერთი იშვიათი და ენდემური სახეობა. გავრცელდა  ხმა ამ პარკის გაჩეხვის შესახებ, რომლის დაჯერება ჩვენთვის წარმოუდგენელია. მოგმართავთ თხოვნით: ეს პარკი გამოაცხადოთ როგორც თბილისის ერთერთი ძეგლი და არ მოხდეს ამ ტერიტორიიდან არცერთი მცენარის გატანა“.
ყოფილი ფსიქიატრიულის ტერიტორიაზე, ასათიანის #10–ში დაგეგმილი მასშტაბური მშენებლობის გამო ინვესტორსა და ასათიანის მიმდებარე ქუჩებზე მცხოვრებ მოსახლეობას შორის ურთიერთობა სულ უფრო იძაბება.  2012 წლის 10 ოქტომბერს ტერიტორიის მფლობელმა  BD Property-მ  თბილისის მერიასთან მრავალფუნქციური კომპლექსის ასაშენებლად განაშენიანების რეგულირების პროექტი შეათანხმა, რომლის მიხედვითაც ტერიტორიაზე ექვსი 24 სართულიანი და ორი  30 სართულიანი ცათამბჯენის აშენებაა  განსაზღვრული.  მშენებლობის ნებართვა, ამ ეტაპზე, მხოლოდ ერთი 30 სართულიანი ნაგებობის ასაშენებლადაა გაცემული, მაგრამ რადგან განაშენიანების რეგულირების გეგმა უკვე შეთანხმებულია თბილისის მერიასთან, ინვესტორს   დანარჩენი შენობების ასაშენებლად მშენებლობის ნებართვის მიღება არ გაუჭირდება.   მოსახლეობის პროტესტს, პირველ რიგში, ამ  ტერიტორიაზე არსებული მრავალწლოვანი ნარგავების გაჩეხვის საფრთხე იწვევს (როგორც ჩანს, არც თუ უმიზეზოდ). მიუხედავად იმისა, რომ ამ ტერიტორიას სარეკრეაციო ზონის სტატუსი არასოდეს ჰქონია, მოსახლეობა მას „საბურთალოს პარკს“  და „საბურთალოს ფილტვებს“ უწოდებს.  (ლინკი #1)
ინვესტორებსა და მოსახლეობის საინიციატივო ჯგუფს შორის რამდენიმე შეხვედრა შედგა: ერთი საკრებულოში, ფრაქცია „ქართული ოცნება– თბილისელების“ ინიციატივით და მეორე გარემოს დაცვის სამინისტროში მინისტრის ხათუნა გოგალაძის  ინიციატივით. ორივე შემთხვევაში შეხვედრა მწვავე კამათში გადაიზარდა და კონსესუსი არ შედგა.   შეხვედრაზე ინვესტორის წარმომადგენელი  გულზე ხელის დადებით ირწმუნებოდა, რომ ისინი ხეების მოჭრას არ აპირებენ, რომ მხოლოდ დაავადებული 37 ხე მოიჭრება და, საკომპენსაციოდ, 3–ჯერ მეტი დაირგვება.  (ლინკი)
ამ სტატიის მზდების პროცესში   ცნობილი გახდა, რომ ტერიტორიაზე ხეები მაინც მოიჭრა, რასაც მოსახლეობის  მხრიდან  პროტესტი და  აქციების ახალი ტალღა მოყვა. ორგანიზაცია „უსაფრთხო სივრცე“  მოვლენების განვითარების თანამონაწილე და თვითმხილველი გახდა. აქციაზე  მისულებს მოსახლეობამ მოგვაწოდა სახლების აივნებიდან გადაღებული კადრები, თუ როგორ ჭრიან  დაქირავებული მუშები   სრულიად ჯანსაღ მცენარეებს. (ლინკი#2)
ინვესტორის წარმომადგენლები ირწმუნებიან, რომ მათ 137 ხის მოჭრის ნებართვა, ოფიციალურად, მერიისგან ჰქონდათ მიღებული. ლადო აბრამიშვილი (არქიტექტორი, ინვესტორის წარმომადგენელი):
– ნებართვა გვაქვს 100 ხის სანიტარულ ჭრაზე და დამატებით კიდევ 37 ხეზე. მარტო იმ ნაკვეთზე, რომელზეც მშენებლობა უნდა განხორციელდეს.
–  შეგიძლიათ ეს ნებართვები ელექტრონულად მოგვაწოდოთ?
– არა. თქვენ შეგიძლიათ მიმართოთ მერიას და გამოითხოვოთ ნებისმიერი დოკუმენტაცია.
– დამიზუსტეთ თუ შეიძლება, 100 ხეზე გქონდათ სანიტარული ჭრის ნებართვა? და იმ 37 ხეზე როგორი ნებართვა გქონდათ?
– 100–ზე გვქონდა სანიტარული ჭრის ნებართვა. ხოლო 37–ზე, მითითებულია კონკრეტულად ჩემს მიერ ჩაბარებულ დოკუმენტებში, რომ ის 37 ხე უნდა მოიჭრას. ვინაიდან, ვიზუალური მხარე დაკარგულია და მე იქ მჭირდება შენობა.
თბილისის მერიაში  მხოლოდ 37 ხის მოჭრის ნებართვას ადასტურებენ. 37 ხის ნებართვის დოკუმენტია  ატვირთული მშენებლობის ნებართვის მისაღებად თბილისის არქიტექტურის სამსახურის საიტზე tas.ge. ეს მაგიური რიცხვი 37 მუდმივად ფიგურირებდა ინვესტორსა და მოსახლეობას შორის ხეების მოჭრის თაობაზე საუბრების დროს. მაგრამ მოიჭრა 46 ხე, თბილისის მერიის ზედამხედველობის სამსახურმა ტერიტორიის მესაკუთრე დააჯარიმა და საკითხი ამ ეტაპზე ამით დასრულდა. თუმცა, მოსახლეობის მხრიდან აქციებს პერმამენტული ხასიათი აქვს. ისინი დანებებას არ აპირებენ და ხელისუფლებას ყოფილი ფსიქიატრიული საავადმყოფოს ტერიტორიისთვის სარეკრეაციო ზონის სტატუსის მინიჭებას სთხოვენ.
გასხვისების ისტორია
2010 წლის თებერვალში სახალხო დამცველი გიორგი ტუღუში მაშინდელ ჯანდაცვის მინისტრს ალექსანდრე კვიტაშვილს შეხვდა და ფსიქიატრიულ საავადმყოფოებში იანვრის თვეში ჩატარებული მონიტორინგის შედეგები  გააცნო. სახალხო დამცველმა ყურადღება გაამახვილა ფსიქიატრიული დაწესებულებების მოძველებულ ინფრასტრუქტურაზე, არაეფექტური მკურნალობის სქემებსა და მედპერსონალის კვალიფიკაციაზე. მონიტორინგის შედეგები მოგვიანებით  სახალხო დამცველის ანგარიშშიც აისახა, სადაც მწვავედ არის გაკრიტიკებული ასათიანის ფსიქიატრიულ დაწესებულებაში არსებული მდგომარეობა.  პარალელურად, ჯანდაცვის სფეროში დაგეგმილი რეფორმის ფარგლებში,  ასათიანის და მსგავსი ტიპის ფსიქიატრიული საავადმყოფოების დახურვა და მათ ნაცვლად სხვადასხვა კლინიკებში ახალი ფსიქიატრიული განყოფილებების გახსნა დაანონსდა.
2010 წლის მარტში  ეკონომიკის სამინისტრომ ყოფილი ფსიქიატრიულის ტერიტორია შენობა–ნაგებობებით და 32 935 კვ.მ.  მიწის ნაკვეთით აუქციონზე გაიტანა. საწყისი ფასი 2400000 ლარით განისაზღვრა.  როგორც ინტერნეტით მოძიებული მასალებიდან ირკვევა, აუქციონის პირობები   შ.პ.ს. "თბილისის ფსიქიკური ჯანმრთელობის ცენტრის" ბაზაზე - 120 ფსიქიატრიული საწოლის, "მ. ასათიანის სახელობის ფსიქიატრიის ს/კ ინსტიტუტის" საკუთრებაში არსებული ქონების ბაზაზე - 100 ფსიქიატრიული საწოლის, ხოლო  სახელმწიფოს მიერ გამოყოფილ ტერიტორიაზე კი 100 საწოლიანი ფსიქიატრიული თავშესაფრის შექმნას ითვალისწინებდა. გარდა ამისა, მყიდველს საპრივატიზებო თანხის 50% აუქციონის ჩატარებიდან 30 დღის ვადაში უნდა დაეფარა, ხოლო დანარჩენი 50%–ის დაფარვა 6 თვის ვადაში უწევდა.  აუქციონი ჩაიშალა, რადგან ტერიტორიის  შესყიდვის არცერთი მსურველი არ გამოჩნდა.
ამის შემდეგ, 2010 წლის ნოემბერში,  ეკონომიკის სამინისტრომ ყოფილი ფსიქიატრიულის ტერიტორია   შ.პ.ს. „სახელმწიფო მომსახურების ბიუროს“  კაპიტალზე დარიცხა.  2010 წლის 14 დეკემბერს შ.პ.ს. „სახელმწიფო მომსახურების ბიურომ“  ხელშეკრულება შ.პ.ს. BD Property–სთან გააფორმა და ასათიანის #10–ში არსებული  ქონება: 37 541 კვ.მ მიწის ნაკვეთი ზედ განლაგებული შენობა–ნაგებობებით, 6 300 000 აშშ დოლარად,  პირდაპირი მიყიდვის წესით, მიყიდა.    ხელშეკრულების მიხედვით, მყიდველი ვალდებულია ქონებაზე საკუთარი შეხედულებისამებრ განახორციელოს საცხოვრებელი, ბიზნეს და/ან სხვა ტიპის შენობებისა და  დაკავშირებული ინფრასტრუქტურის მშენებლობა და დეველოპმენტი. ამასთან, ეკისრება ვალდებულება მესაკუთრედ რეგისტრაციიდან 3 წლის ვადაში, სულ მცირე, 13 000 000 აშშ დოლარის ინვესტიცია განახორციელოს.  ხელშეკრულებით განსაზღვრულია ისიც, რომ მყიდველს  ამ ან ქალაქის ნებისმიერ ტერიტორიაზე 1200 კვ.მ ფართობზე პარკის მოწყობა ევალება.
მოარული ხმები იმის შესახებ, რომ ყოფილი ფსიქიატრიული საავადმყოფოს გაყიდვის შედეგად ქუთაისის ახალი პარლამენტის მშენებლობა დაფინანსდა, კვლევებით დასტურდება.  ამ კვლევების ნახვა შეგვიზლია „ საჯარო ინფორმაციის ანალიტიკურ ბლოგზე“, სადაც საჯარო ინფორმაციის ანალიზი  ხორციელდება    ინფორმაციის თავისუფლების განვითარების ინსტიტუტის (IDFI)  ფარგლებში .
ინვესტორის პოზიცია
მფლობელი კომპანიის BD Property-ს პოზიციის დასაზუსტებლად  და მათი საქმიანობის დეტალებში გასარკვევად კომპანიის   პიარ–მენეჯერს,  ნინი გორგოძეს ინტერვიუ ვთხოვეთ:
ნინი გორგოძე:  – BD property, რომელიც საბურთალოზე, ყოფილი ფსიქიატრიულის ტერიტორიას  ფლობს,   ინგლისური კომპანიის   Quadrum Property Group-ის შვილობილი კომპანიაა. რადგან  Quadrum Property Group ლონდონში დაფუძნებული კომპანიაა, იმისათვის, რომ საქართველოში ოპერირებდეს,  ქართული იურიდიული პირია საჭირო. სწორედ ამიტომ  შ.პ.ს. BD Property შეიქმნა, რათა განხორციელდეს პროექტი საბურთალოზე, რომელსაც „Tbilisi Garden“ ეწოდება. ჩვენი პროექტების არქიტექტურულ ნაწილზე  პასუხისმგებლობა  ებრაულმა კომპანიამ MYS Arcitects-მა აიღო, რომელიც მსოფლიოში  ძალიან ცნობილი კომპანიაა.
როგორი ტიპის და რა მასშტაბის მშენებლობაა დაგეგმილი ამ ტერიტორიაზე?
–  ეს  ახალი ტიპის, თანამედროვე,  კომფორტული საცხოვრებელი კომპლექსი იქნება. პირველ ეტაპზე  მხოლოდ ერთი კორპუსის  მშენებლობას ვგეგმავთ, რომელსაც   კომფორტული ინფრასტრუქტურა: აუზი, სპა ცენტრი ექნება.  რადგან პროექტს ქვია „Tbilisi Garden”, ანუ თბილისის ბაღი,  შესაბამისად, მწვანე საფარს მაქსიმალურად ვინარჩუნებთ.  ეს მწვანე გარემო   ჩვენი  დიდი უპირატესობა და ბაზარზე ამ პროექტის განმასხვავებელი ნიშანია.  ზოგადად,   ამ ტერიტორიის განაშენიანების გეგმა  გაკეთდა და  ქალაქთან შეთანხმდა, მაგრამ ამ ეტაპზე ბაზრიდან და მისი მოთხოვნებიდან გამომდინარე, უახლოესი 3 წლის განმავლობაში  მხოლოდ 1 კორპუსის მშენებლობა იგეგმება. თავიდანვე განაშენიანების გეგმით  გათვალისწინებული მასშტაბური  მშენებლობის დაწყება ოპტიმალური არ არის .  თუ პროექტი მოსახლეობამ კარგად მიიღო, იქნება მოთხოვნა და აქტიურად გაიყიდება,  არ არის გამორიცხული რომ კორპუსების   რაოდენობა დავამატოთ.  გარდა ამისა, ჩვენთვის ძალიან მნიშვნელოვანია ოქროს შუალედი  იმ თვალსაზრისითაც დავიჭიროთ, რომ ეს  მწვანე გარემო მაქსიმალურად შევინარჩუნოთ. ჩვენმა არქიტექტორებმაც  გაითვალისწინეს ჩვენი დავალება და ახალი შენობები  იქ არსებული შენობების საძირკვლების ადგილას აშენდება. ამჟამად, გამოცხადებულია ტენდერი მოსამზადებელ სამუშაოებზე და ეს სამუშაოები ,სავარაუდოდ, მალე დაიწყება.
როგორც იცით, ადგილობრივი მოსახლეობა მშენებლობის წინააღმდეგია:  მწვანე საფარის შენარჩუნებას  ითხოვს და ტერიტორიაზე ხეების მოჭრას აპროტესტებს. ..
–  მე მგონია, რომ ეს პრეტენზიები  თითიდან გამოწოვილია, რადგან ამ საკითხს ჩვენც ძალიან ფაქიზად ვეკიდებით. პროექტს  ეწოდება “Tbilisi Garden”,  რაც, თავისთავად, ტერიტორიის გამწვანებას გულისხმობს.  ვცდილობთ, რომ  ხეები ამ ტერიტორიაზე მაქსიმალურად შევინარჩუნოთ,  მაგრამ ერთია სურვილი და მეორე მდგომარეობა: ეს ტერიტორია დიდი ხნის განმავლობაში მოუვლელი იყო და, შესაბამისად, ხეების ნაწილი  სანიტარულ ჭრას ითხოვს. ყველა მოჭრილი ხის საკომპენსაციოდ, კანონის შესაბამისად,  3-ჯერ მეტი ხე  დაირგება. რადაგან 37 ხის მოჭრა გვიწევს, დამატებით 112 ხე გვაქვს  გათვალისწინებული, რომელიც  ამ პირველი კორპუსის გარშემო უნდა დაირგას. გამწვანებასთან დაკავშირებით ორი ორგანიზაციის: ა(ა)იპ „ბოტანიკური ბაღის“ და „ვასილ გულისაშვილის სატყეო კვლევითი ინსტიტუტის“ დასკვნა გვაქვს. მათი დახმარებით  ჩვენ ეს მწვანე საფარი შევისწავლეთ,   სპეციალისტებთან კონსულტაცია გავიარეთ და ამის მიხედვით ვმოქმედებთ. მივიღეთ კონსულტაციები თუ რა ჯიშის ხეები უნდა დაირგოს, რომ გარემოს მოერგოს და ა.შ.  ძალიან მნიშვნელოვანია, რომ ახალ ხეებში  ნერგები არ იგულისხმება: მოჭრილი ხეების სანაცვლოდ  მინიმუმ 4 მეტრიანი, ზრდასრული ხეები დაირგვება.
მოსახლეობა აცხადებს იმასაც, რომ ამ ტერიტორიაზე მცოცავი გრუნტია და აქ  ამ მასშტაბის მშენებლობა დაუშვებელია. ჩატარდა   თუ არა ამ ტერიტორიაზე  გრუნტის კვლევა სპეციალისტების მიერ?
რაც შეეხება გრუნტის კვლევას,  ამის შესახებ ინფორმაციას არ ვფლობ, მაგრამ  ჩვენი არქიტექტორები თავიანთი საქმის პროფესიონალები არიან და ვვარაუდობ, რომ ეს კვლევა ჩატარებული იქნება.  როდესაც პროექტი მზადდება, პირველი ეტაპია გეოლოგიური კვლევა, რადგან  მშენებლობის დაწყება ასეთი კვლევის გარეშე შეუძლებელია. ლოგიკურია, რომ ასეთი კვლევა ჩატარდებოდა. მე მოვიძიებ ამ კვლევის შედეგებს და  ემეილზე გადმოგიგზავნით. მოსახლეობა რატომღაც ცდილობს რომ ამ ადგილის განაშენიანებას  ხელი ხელოვნურად შეუშალოს და გაუგებარია რატომ. მათ პირიქით,  უნდა უხაროდეთ,  რომ  ქალაქში ასეთი ინვესტიცია იდება და მსოფლიო დონის არქიტექტორების მიერ დაპროექტებული პროექტი განხორციელდება. როგორც იცით,  ეს იყო ფსიქიატრიულის ტერიტორია და რეკრეაციული ზონა არასდროს არ ყოფილა. ეს მათთვის იყო ჩაკეტილი სივრცე, სადაც  სულით ავადმყოფები  ბინადრობდნენ. დამერწმუნებით, რომ ეს იდეალური სამეზობლო არავისთვის არ არის. ჩვენ კი ვგეგმავთ ავაშენოთ  თანამედროვე საცხოვრებელი, რომლის ინფრასტრუქტურით  ვინც გარშემო ცხოვრობს, ის ადამიანებიც ისარგებლებენ: გასუფთავებული, განათებული, კეთილმოწყობილი ტერიტორიით. აქ ტერიტორიის შემოფარგვლას ხუთმეტრიანი  ღობით არავინ გეგმავს, სადაც შესვლა ლიმიტირებული იქნება. პროექტით გათვალისწინებულია,  რომ აქ მწვანე ეზო იყოს, ბავშვებისთვის სათამაშო ადგილი და ა.შ. პარკს მებაღე ეყოლება, ტერიტორია მუდმივად  გასუფთავებული და მოვლილი იქნება. მე ოპონირების სურვილი არ მაქვს და  შემიძლია  მხოლოდ სიამაყით ვისაუბრო იმ პროექტზე, რომელზეც ვმუშაობ.  ეს მხოლოდ კონკრეტული ჯგუფისთვის სასარგებლო პროექტი არ არის, ყველაფრისთვის კარგია: ასეთი ტიპის პროექტების განხორციელებისას ქალაქის იერსახე იცვლება, თანამედროვე სამშენებლო სტანდარტები იგეგმება,  საცხოვრებელი გარემო უმჯობესდება.  რაც მეტი იქნება ასეთი პროექტი,  მით უკეთ განვითარდება ყველაფერი.
როგორც იცით, ადგილობრივი მოსახლეობა  მშენებლობას ეწინააღმდეგება და ამ ტერიტორიისთვის რეკრეაციული ზონის სტატუსის მინიჭებას ითხოვს. ხომ არ გიცდიათ მათთან მოლაპარაკება?
–  ჩვენ ეს მიწა ყველა წესის დაცვით, კანონიერად შევისყიდეთ სახელმწიფოსგან. ავიღეთ ვალდებულებები, უზრუნველვყოფთ ამ ვალდებულებების შესრულებას და ამ პროცესს გამჭირვალედ ვახორციელებთ.  შესაბამისად,  ჩვენი მხრიდან მოსახლეობასთან მოლაპარაკებაზე საუბარი არასწორად  მიმაჩნია. მაგრამ, თუ რამე თხოვნა იქნება მათი მხრიდან, მაქსიმალურად შევეცდებით გავითვალისწინოთ და დავეხმაროთ.
ნინი გორგოძემ ინგლისურ ენაზე შესრულებული გეოლოგიური კვლევა ემეილით გამოგვიგზავნა, რომლის კომპეტენტურობის დადგენა სპეციალისტების საქმეა.    4 მეტრიანი ხეების დარგვასთან დაკავშირებით კი აზრი ჩვენი ორგანიზაციის ექსპერტ–ბოტანიკოსს ნინო ბურკაძეს ვკითხეთ. ნინო ბურკაძე: „4 მეტრიანი ხეების გადარგვა ისტორიას არ ახსოვს. ასეთი რამ არსად და არასდროს არ ხდება. ყოველშემთხვევაში, ჩემი მრავალწლიანი პრაქტიკის მანძილზე ასეთი შემთხვევა არ შემხვედრია. შეუძლებელია 112 ზრდასრული, 4 მეტრიანი ხე ახალ ნიადაგს ისე მოერგოს, რომ არ გახმეს. ყოფილა ცალკეული შემთხვევები, ზრდასრული ხე გადაურგავთ, მაგრამ ყველა შემთხვევაში ხმება. შეიძლება რომელიმე  განსაკუთრებული ჯიშის ხის დარგვას აპირებენ, არ ვიცი, მაგრამ მე პირადად ამ ჩანაფიქრის განხორციელება შეუძლებლად მიმაჩნია.“
მერიის პოზიცია
ამ საკითხთან დაკავშირებით მერიის არქიტექტურის სამსახურის უფროსის მალხაზ კუმელაურის აზრი შემდეგნაირია: „იმისთვის, რომ ესა თუ ის გადაწყვეტილება მივიღოთ, ამ გადაწყვეტილების შესაძლებლობას მოქმედი კანონმდებლობა უნდა იძლეოდეს. ეს ტერიტორია კერძო საკუთრებაა, რომელიც თავის დროზე  ეკონომიკის სამინისტრომ  გაასხვისა. გასხვისების მომენტშივე იგი  სარეკრეაციო ზონას, სკვერს ან პარკს არ წარმოადგენდა. ეს ტერიტორია ქალაქის გენგეგმით  სრულიად ჩვეულებრივი, სამშენებლო ფუნქციით დატვირთული ტერიტორია იყო, სადაც მშენებლობა დასაშვებია.   არ შეიძლება ადამიანს იმის იურიდიული ინტერესი ჰქონდეს , რომ ვიღაცის  კერძო საკუთრება ოდესმე სარეკრეაციო ბაღის ან სკვერის სტატუსის მატარებელი აღმოჩნდეს.  ეს ტერიტორია  დღეს მოქმედი კანონმდებლობით, ქალაქის გენგეგმით, რომელიც 2009 წელს  მიიღეს და  ნორმატიულ აქტს წარმოადგენს, სამშენებლო განვითარებისთვის შესაბამისი ტერიტორიაა და არა რეკრეაციული ტერიტორია.  ასე რომ, არქიტექტურის სამსახური  უფლებამოსილი არ არის რაიმე ფორმით  ისეთი გადაწყვეტილება მიიღოს, რომელიც სამშენებლო განვითარების პირდაპირ უარის მთქმელი იქნება. თუმცა, იმის გამო, რომ  საზოგადოებრივი ინტერესი მაღალი იყო , ჩვენ მენაშენეს  პირობა წავუყენეთ,  რომ ხეებთან დაკავშირებული საკითხი  ფაქიზად გადაწყვეტილიყო  და ჯანსაღი  ხეები არ მოეჭრათ.  მოჭრის აუცილებლობის შემთხვევაში, ეს  შეთანხმებული უნდა ყოფილიყო ჩვენი გამწვანების სამსახურთან. ეს პირობა ძალაში რჩება და დანარჩენი ბლოკების მშენებლობის განხორციელებაც ამ პირობის შესრულებაზეა დამოკიდებული.  ამ კონკრეტულ საკითხთან დაკავშირებით მოქმედი კანონმდებლობის შესაბამისად, გადაწყვეტილება დადებითი გაცილებით უკეთაა დასაბუთებული, ვიდრე ის შესაძლო გადაწყვეტილება, რომელიც შეიძლება უარი ყოფილიყო. უარის გამყარებას ჩვენ კანონით ვერ შევძლებდით.  დღემდე,  მოქმედი კანონმდებლობიდან  გამომდინარე სამართლებრივი დასაბუთება, რომელიც ამ გადაწყვეტილების სხვაგვარად მიღების  და  უარის თქმის შესაძლებლობას გვაძლევდა, დღემდე ვერავისგან ვერ მოვისმინე.“
არქიტექტურის სამსახურის უფროსი მალხაზ კუმელაური მერიის გადაწყვეტილებას საფუძვლად ქალაქის გენგეგმას ასახელებს.  თუმცა, როგორც არქიტექტორი გიგა ბათიაშვილი აცხადებს, ქალაქის გენგეგმა საერთოდ არ არსებობს: „გასხვისების მოთხოვნაში უნდა იყოს ჩამოყალიბებული, თუ რისი გაკეთება უნდა ქალაქს ამ ტერიტორიაზე. გამოირკვა, რომ ძველი გენგეგმით ამ ტერიტორიაზე რეკრეაციული ზონა გათვალისწინებული არ არის. კი ბატონო, გუშინ არაფერი არ იყო, დღეს რის საფუძველზე ასხვისებთ ამ ტერიტორიას? საკითხი დგას შემდეგნაირად: ქალაქის გენერალური გეგმის, ტერიტორიის ფუნქციის დადგენის გარეშე მოახდინეს ტერიტორიის გასხვისება. ეს ტერიტორია უნდა გაყიდულიყო სწორად დადგენილი სტატუსით. გაყიდვამდე უნდა შეფასებულიყო როგორც სარეკრეაციო ზონა. გენგეგმის არარსებობის პირობებში სამსახური ვალდებული იყო დაედო დასკვნა ამის შესახებ. გენგეგმა რომ ყოფილიყო, გენგეგმაზე დაყრდნობით გააკეთებდნენ ამ დასკვნას.   დღეს კი გენგეგმა არ არსებობს. საბჭოთა გენგეგმას, რომელიც გაკეთებული იყო, 1970 წლამდე ჰქონდა სიცოცხლის უფლება. მერე მას  ქმედების ვადა  2–ჯერ გაუგრძელეს ბრძანებით. იმის შემდეგ  გენგეგმა აღარ გაკეთებულა.  იმან ამოწურა თავის თავი. არ არის გენერალური გეგმა და ამას ვებრძვი უკვე 8 წელიწადია. მე  არაერთი წერილი და სტატია მაქვს დაწერილი ამ თემაზე. საქმე იმაშია, რომ ნებისმიერი გენერალური გეგმა არის ბორკილი ქალაქის ხელმძღვანელობისთვის იმიტომ, რომ მაშინ ის  ვალდებულია,  გენგეგმის მიხედვით მიიღოს გადაწყვეტილებები.   როცა არ არსებობს გენერალური გეგმა, მერია თავისი სუბიექტური შეხედულებების  მიხედვით იღებს გადაწყვეტილებებს.  ის, რაც 2009 წელს დაამტკიცეს,  არის მიწათსარგებლობის გეგმა. მიწათსარგებლობის გეგმა სხვა რამეა და კეთდება გენგეგმის საფუძველზე, მაგრამ ეს  გეგმა გაკეთდა არა გენგეგმიდან, არამედ რეალური მდგომარეობიდან გამომდინარე. ანუ დღევანდელი თავისუფალი და არათავისუფალი ტერიტორიების, რეალური მდგომარეობის აღწერაა მხოლოდ: სად არის თავისუფალი ტერიტორია, სად არის სარეკრეაციო, სად კერძო და ა.შ.   გენგეგმა ითვალისწინებს თავისუფალ და არათავისუფალ ტერიტორიებსაც კი, მაგრამ მთავარი ეს არ არის. ასევე ითვალისწინებს იმას, ქალაქის  ჯანსაღი ორგანიზმის შესაქმნელად თუ რა არის საჭირო: სად რა მაგისტრალის მშენებლობაა საჭირო, სად საავტომობილო, სად მეტროპოლიტენი, სად საჰაერო, საბაგირო სად თეატრი, კინო და ა.შ.  ამათ ეს მომენტი საერთოდ გამორიცხეს. ის, რაც 2009 წელს შედგა, იყო მიწათსარგებლობის გეგმა  და მე ვიყავი მათი კონსულტანტი.  მაგრამ, როდესაც ხელმძღვანელმა წარადგინა , რომ ეს არის მიწათსარგებლობის გეგმა, ამათ დაარქვეს გენგეგმა და ეს ტყუილია.“
არავინ იცის, როგორ დამთავრდება ასათიანის #10–ის გარშემო განვითარებული მოვლენები. ცხადია, არც ინვესტორი და არც მოსახლეობა დანებებას არ აპირებს.  ჯერჯერობით ძნელია ივარაუდო გამოიღებს თუ არა მოსახლეობის აქტიურობა შედეგებს, მაგრამ  მაშინ, როდესაც  მთავრობა გამუდმებით მოუწოდებს მოსახლეობას ჩაერთოს მიმდინარე პროცესებში და აიმაღლოს მოქალაქეობრივი თვითშეგნება, უნდა არსებობდეს კიდეც ბერკეტი რაც მოსახლეობის აქტიურობას  აქტიურობად არ დატოვებს და მათი  ძალისხმევა რეალურ შედეგს გამოიღებს.

ყოფილი ფსიქიატრიული საავადმყოფოს ტერიტორიას პარკის სტატუსი არასოდეს ჰქონია,   რეალურად კი ის დიდი ისტორიის მქონე პარკია.  პარკი ფსიქიატრიული საავადმყოფოს ირგვლივ, შრომითი თერაპიის ფარგლებში, იქ მომუშავე ფსიქიატრებს და მათ პაციენტებს გაუშენებიათ. ერთადერთი პარკი, რომელიც დღეს საბურთალოს შემორჩა,  ფსიქიკური პრობლემების მქონე ადამიანების მიერაა გაშენებული. თავისთავად საინტერესოა საკითხი, თუ რატომ გადაწყვიტა სახელმწიფომ  დიდი ისტორიის მქონე ფსიქიატრიული საავადმყოფოს გაუქმება  მისი გარემონტების და ყოფითი პირობების გაუმჯობესების ნაცვლად. სად წავიდნენ ფსიქიკური პრობლემების მქონე ადამიანები, რა გაკეთდა რეალურად ამ ადამიანების მდგომარეობის გასაუმჯობესებლად, ეს სხვა თემა და ცალკე კვლევის საგანია,რომელსაც ამ სტატიაში არ შევეხებით.      

დაწვრილებით...
 
გიგა ბათიაშვილი:"ქალაქის ხელისუფლებამ მნიშვნელოვანი გადაწყვეტილებები გენერალური გეგმის გარეშე არ უნდა მიიღოს" ბეჭდვა ელფოსტა
გიგა ბათიაშვილი: „ეს ტერიტორია უნდა გაყიდულიყო სწორად დადგენილი სტატუსით და გაყიდვამდე უნდა შეფასებულიყო როგორც სარეკრეაციო ზონა.“
ასათიანის #10–ში, ყოფილი ფსიქიატრიული საავადმყოფოს ტერიტორია 2010 წელს შ.პ.ს. „სახელმწიფო მომსახურების ბიურომ“ (რომლის 100% წილი სახელმწიფოს ეკუთვნის) გაასხვისა. ტერიტორიის ამჟამინდელი მფლობელი შ.პ.ს. BD Property  აქ მრავალფუნქციური კომპლექსის მშენებლობას გეგმავს. კომპანიამ განაშენიანების რეგულირების გეგმა უკვე შეათანხმა თბილისის მერიასთან, სადაც 8 ცათამბჯენის აშენებაა გათვალისწინებული. საქმე იმაშია, რომ ეს ტერიტორია ფაქტობრივად პარკად არის ფორმირებული. მოსახლეობა მშენებლობას ეწიინააღმდეგება და   ამ ტერიტორიისთვის  სარეკრეაციო ზონის სტატუსის მინიჭებას ითხოვს.
ამ საკითხთან დაკავშირებით  ინტერვიუ არქიტექტორ გიგა ბათიაშვილს ვთხოვეთ. ბატონი გიგას თქმით, ყველა მნიშვნელოვანი ობიექტის გასხვისება და სტატუსის დადგენა უნდა ხდებოდეს ქალაქის გენერალური გეგმის საფუძველზე. ეს გეგმა კი დღეს არ არსებობს.
გიგა ბათიაშვილი: გასხვისების მოთხოვნაში უნდა იყოს ჩამოყალიბებული, თუ რისი გაკეთება უნდა ქალაქს ამ ტერიტორიაზე. გამოირკვა, რომ ძველი გენგეგმით ამ ტერიტორიაზე რეკრეაციული ზონა გათვალისწინებული არ არის. კი ბატონო, გუშინ არაფერი არ იყო, დღეს რის საფუძველზე ასხვისებთ ამ ტერიტორიას? საკითხი დგას შემდეგნაირად: ქალაქის გენერალური გეგმის, ტერიტორიის ფუნქციის დადგენის გარეშე მოახდინეს ტერიტორიის გასხვისება. ეს ტერიტორია უნდა გაყიდულიყო სწორად დადგენილი სტატუსით. გაყიდვამდე უნდა შეფასებულიყო როგორც სარეკრეაციო ზონა. გენგეგმის არარსებობის პირობებში სამსახური ვალდებული იყო დაედო დასკვნა ამის შესახებ. გენგეგმა რომ ყოფილიყო, გენგეგმაზე დაყრდნობით გააკეთებდნენ ამ დასკვნას.  ეს არის ქალაქის ტერიტორია, ქალაქის ინტერესები, ტერიტორიას როცა ასხვისებ,   უნდა იცოდე რა გაშენდება აქ.   შენ რომ აცხადებ, რომ ეს მიწა ჩემია და მე მინდა გავყიდო, კი, შენია, მაგრამ იქნებ გენგეგმა ამბობს, რომ მანდ  უნდა გაიაროს სატრანსპორტო კვანძმა. დღეს კი გენგეგმა არ არსებობს. საბჭოთა გენგეგმას, რომელიც გაკეთებული იყო, 1970 წლამდე ჰქონდა სიცოცხლის უფლება. მერე მას  ქმედების ვადა  2–ჯერ გაუგრძელეს ბრძანებით. იმის შემდეგ  გენგეგმა აღარ გაკეთებულა.  იმან ამოწურა თავის თავი. არ არის გენერალური გეგმა და ამას ვებრძვი უკვე 8 წელიწადია. მე  არაერთი წერილი და სტატია მაქვს დაწერილი ამ თემაზე. საქმე იმაშია, რომ ნებისმიერი გენერალური გეგმა არის ბორკილი ქალაქის ხელმძღვანელობისთვის იმიტომ, რომ მაშინ ის  ვალდებულია,  გენგეგმის მიხედვით მიიღოს გადაწყვეტილებები.   როცა არ არსებობს გენერალური გეგმა, მერია თავისი სუბიექტური შეხედულებების  მიხედვით იღებს გადაწყვეტილებებს.
– 2009 წელს საკრებულოს მიღებული აქვს გადაწყვეტილება გენერალური გეგმის დამტკიცების შესახებ...
ის, რაც 2009 წელს დაამტკიცეს,  არის მიწათსარგებლობის გეგმა. მიწათსარგებლობის გეგმა სხვა რამეა და კეთდება გენგეგმის საფუძველზე, მაგრამ ეს  გეგმა გაკეთდა არა გენგეგმიდან, არამედ რეალური მდგომარეობიდან გამომდინარე. ანუ დღევანდელი თავისუფალი და არათავისუფალი ტერიტორიების, რეალური მდგომარეობის აღწერაა მხოლოდ: სად არის თავისუფალი ტერიტორია, სად არის სარეკრეაციო, სად კერძო და ა.შ.   გენგეგმა ითვალისწინებს თავისუფალ და არათავისუფალ ტერიტორიებსაც კი, მაგრამ მთავარი ეს არ არის. ასევე ითვალისწინებს იმას, ქალაქის  ჯანსაღი ორგანიზმის შესაქმნელად თუ რა არის საჭირო: სად რა მაგისტრალის მშენებლობაა საჭირო, სად საავტომობილო, სად მეტროპოლიტენი, სად საჰაერო, საბაგირო სად თეატრი, კინო და ა.შ.  ამათ ეს მომენტი საერთოდ გამორიცხეს. მიწათსარგებლობის გეგმა შედგა 2009 წელს, ხელმძღვანელი იყო პავლე ძინძიბაძე და მე ვიყავი მათი კონსულტანტი.  მაგრამ, როდესაც პავლე ძინძიბაძემ წარადგინა, რომ ეს არის მიწათსარგებლობის გეგმა, ამათ დაარქვეს, რომ ეს არის გენგეგმა და ტყუილია.   ხელშეკრულება იყო მიწათსარგებლობის გეგმაზე.  ეს რომ გენგეგმა არ არის,  ამის დამტკიცება ძალიან მარტივია: რაც დაამტკიცეს, როგორც გენერალური გეგმა, ამ გენერალური გეგმის ხელშეკრულებაში საავტორო ჯგუფთან წერია რაზე იყო ხელშეკრულება. ხელშეკრულება იყო მიწათსარგებლობის გეგმაზე.
– რისთვის დასჭირდა თბილისის მერიას, მიწათსარგებლობის გეგმისთვის გენერალური გეგმის დარქმევა?
მაგას წინ უძღოდა ჩემი არაერთი სატელევიზიო და პრესით გამოსვლა, სადაც ვამბობ, რომ ქალაქმა  მნიშვნელოვანი ღონისძიებები ქალაქის განვითარების გენერალური გეგმის გარეშე არ უნდა აწარმოოს. ეს ისეთივე რამ არის, რომ დირიჟორმა  ორკესტრს პარტიტურის გარეშე უხელმძღვანელოს, როცა პარტიტურა არ გააჩნია არც ორკესტრს და არც  დირიჟორს. მაშინ რა გამოდის? კაკაფონია. და როდესაც ეს მიწათსარგებლობის გეგმა თბილისის მერიაში შევიდა დასამტკიცებლად, სატელევიზიო გამოსვლაში გამოაცხადეს, რომ ჩვენ დღეიდან გვექნება გენგეგმა. გამიკვირდა, რადგან  გენგეგმა არ გაკეთებულა. თურმე  ეს დოკუმენტი, რომელიც შევიდა, როგორც მიწათსარგებლობის გეგმა, მონათლეს გენგეგმად. მათ საბუთებში გენგეგმა ქვია, მაგრამ წარდგენილ საბუთებში მიწათსარგებლობის გეგმა  წერია. ტენდერი მოგებულია მიწათსარგებლობაზე. მათ  მიწათსარგებლობა უნდოდათ, გენგეგმა სულ არ ჭირდებოდათ. ხომ უნდა ცოდნოდათ ჯიბეში რა აქვთ.
– ამ ტერიტორიაზე ცათამბჯენების აშენებას რამდენად მიზანსეწონილად თვლით?
მე ცათამბჯენის პრობლემაზე უფრო ფუნქციის პრობლემა მაწუხებს. როცა ქალაქში ცხოვრობ, ქალაქში ცხოვრება  პრესტიჟულიცაა და თავისი მძიმე პირობებიც აქვს. ეს არის ხარკი: იცხოვრო არა ისეთ კომფორტულ გარემოში, როგორც შენ შეიძლება იცხოვრო ბუნებაში და აგარაკზე.  ქალაქს მოსახლეობის დასაკმაყოფილებლად სჭირდება ახალი ტერიტორიების ათვისება, რაც მერე ბუმერანგივით მოქმედებს ქალაქზე. იზრდება ტერიტორიები, სამოძრაო  მიმართულებები და ასე შემდეგ. მაგრამ რეკრეაცია არის ის, რაც სჭირდება ჯანმრთელობას, ჯანსაღ ცხოვრებას, ის რაც სჭირდება ბავშვების ხვალინდელ დღეს.  მანდ ძალიან ახლოს იყო იპოდრომი, რომელმაც დაკარგა თავისი სარეკრეაციო ფუნქცია, მიდის  განაშენიანება. სხვა ტერიტორია არ გვაქვს,  სადაც შეიძლებოდა  ყოფილიყო  სარეკრეაციო ზონა. როდესაც  ფსიქიატრიულმა დაკარგა იქ ყოფნის მიზანშეწონილობა,  საბედნიეროდ, დარჩა კარგად გამწვანებული ზონა. ეს ზონა  შეიძლებოდა  გამოყენებულიყო  სწორედ როგორც სარეკრეაციო ზონა და ქალაქს ეს უნდა გაეთვალისწინებინა. მერიას და საკრებულოს შეუძლია ეს შეხედულება მიიღოს როგორც არგუმენტი, მოსახლეობის მოთხოვნასთან ერთად, რათა გადახედოს გადაწყვეტილებას და შეცვალოს  იგი.  ქალაქის მერის გადაწყვეტილებები კონტროლდება  საკრებულოს მეშვეობით. როგორც ბევრი შეცდომისა და დანაშაულის გამოსწორების  მცდელობები არის , შეიძლება აქაც იგივე მოხდეს და შეიცვალოს გადაწყვეტილება.
– ¬მოსახლეობა შიშობს, რომ იმ ტერიტორიაზე მცოცავი გრუნტია და მშენებლობა არ შეიძლება.
თქვენ ჩემი სტატიები ლაზიკაზე წაგიკითხავთ?  იქ ასეთ რამეს ვამბობ: დღეს ლაპარაკი იმაზე, შეიძლება  თუ არა ფიზიკურად  მშენებლობის განხორციელება ჭაობში, ამაზე ლაპარაკი ზედმეტია. ყველგან შეიძლება: ჭაობშიც, გამყინვარებაშიც, წყალშიც, წყლის ზედაპირზეც. საკითხი დგას ასე: რამდენად მიზანშეწონილია.
– პროექტი დამტკიცებამდე ექსპერტიზას თუ გადის?
საერთოდ წესი არსებობდა და არსებობს: პროექტს როცა წარადგენ,  პროექტი გადის  ყოველმხრივ ექსპერტიზას: როგორც არქიტექტურულს, ასევე სამშენებლო კონსტრუქციულს. რომელსაც ესენი არ ატარებენ. ქმნიან რაღაც კომისიას: დასხდებიან 3 ქალი, 5 კაცი,  იტყვიან:  მოწონთ არ მოწონთ და აფორმებენ. მეტიც, არსებობს უგულავას მიერ მიღებული კანონი თბილისის მშენებლობაზე, სადაც  წერია, რომ  მშენებლობის დაწყება პროექტის განხილვისა და დამტკიცების გარეშე  გარკვეულ შემთხვევებში,  დასაშვებია. პირდაპირ წერია, რომ  მშენებლობის დამთავრების შემდეგ, ესკიზის მიხედვით მოხდეს შენობის ექსპლოტაციაში მიღება.  მოკლედ ასეთი პოზიციაა: მე ქალაქის  მერი ვარ და მე თუ მინდა ეს შენობა ამას განხილვა არ ჭირდება.  როცა აშენდება,  იმ პირველი ესკიზის მიხედვით, რომელიც მე ვთქვი, რომ მომწონს, მოხდეს ექსპლოტაციაში მიღება, რომ ამ ყველაფერმა დამფინანსებელს მოუტანოს  ფული.  თუ შენობა  დაინგრევა, პასუხისმგებლობა დაეკისრება მხოლოდ მშენებელს. ამათ წესებში და კანონებში იმდენი მუხთლობა აქვთ ჩადებული, რომ მეტი არ შეიძლება. ერთერთი წესი აცხადებს, რომ  განაშენიანების კოეფიციენტის შეცვლა, ანუ გაყიდვა  შესაძლებელია, თუ ქალაქის მმართველობა ჩათვლის, რომ ამის საფუძველი არსებობს. ვთქვათ, რომ ნორმით დადგენილია, რომ აქ კოეფიციენტი,  განაშენიანობა ტერიტორიასთან თანაფარდობაში უნდა იყოს 60%, მაგრამ თუ ჩათვალეს, რომ ის რასაც აშენებს უფრო საჭიროა ქალაქისთვის, შეიძლება ეს კოეფიციენტი  გაზარდონ. რა კოეფიციენტზეა ლაპარაკი, როცა მისი გაყიდვაა შესაძლებელი.
სოფიო ქორიძ
გიგა ბათიაშვილი: „ეს ტერიტორია უნდა გაყიდულიყო სწორად დადგენილი სტატუსით და გაყიდვამდე უნდა შეფასებულიყო როგორც სარეკრეაციო ზონა.“
   ასათიანის #10–ში, ყოფილი ფსიქიატრიული საავადმყოფოს ტერიტორია 2010 წელს შ.პ.ს. „სახელმწიფო მომსახურების ბიურომ“ (რომლის 100% წილი სახელმწიფოს ეკუთვნის) გაასხვისა. ტერიტორიის ამჟამინდელი მფლობელი შ.პ.ს. BD Property  აქ მრავალფუნქციური კომპლექსის მშენებლობას გეგმავს. კომპანიამ განაშენიანების რეგულირების გეგმა უკვე შეათანხმა თბილისის მერიასთან, სადაც 8 ცათამბჯენის აშენებაა გათვალისწინებული. საქმე იმაშია, რომ ეს ტერიტორია ფაქტობრივად პარკად არის ფორმირებული. მოსახლეობა მშენებლობას ეწიინააღმდეგება და   ამ ტერიტორიისთვის  სარეკრეაციო ზონის სტატუსის მინიჭებას ითხოვს.
     ამ საკითხთან დაკავშირებით  ინტერვიუ არქიტექტორ გიგა ბათიაშვილს ვთხოვეთ. ბატონი გიგას თქმით, ყველა მნიშვნელოვანი ობიექტის გასხვისება და სტატუსის დადგენა უნდა ხდებოდეს ქალაქის გენერალური გეგმის საფუძველზე. ეს გეგმა კი დღეს არ არსებობს. 
გიგა ბათიაშვილი: გასხვისების მოთხოვნაში უნდა იყოს ჩამოყალიბებული, თუ რისი გაკეთება უნდა ქალაქს ამ ტერიტორიაზე. გამოირკვა, რომ ძველი გენგეგმით ამ ტერიტორიაზე რეკრეაციული ზონა გათვალისწინებული არ არის. კი ბატონო, გუშინ არაფერი არ იყო, დღეს რის საფუძველზე ასხვისებთ ამ ტერიტორიას? საკითხი დგას შემდეგნაირად: ქალაქის გენერალური გეგმის, ტერიტორიის ფუნქციის დადგენის გარეშე მოახდინეს ტერიტორიის გასხვისება. ეს ტერიტორია უნდა გაყიდულიყო სწორად დადგენილი სტატუსით. გაყიდვამდე უნდა შეფასებულიყო როგორც სარეკრეაციო ზონა. გენგეგმის არარსებობის პირობებში სამსახური ვალდებული იყო დაედო დასკვნა ამის შესახებ. გენგეგმა რომ ყოფილიყო, გენგეგმაზე დაყრდნობით გააკეთებდნენ ამ დასკვნას.  ეს არის ქალაქის ტერიტორია, ქალაქის ინტერესები, ტერიტორიას როცა ასხვისებ,   უნდა იცოდე რა გაშენდება აქ.   შენ რომ აცხადებ, რომ ეს მიწა ჩემია და მე მინდა გავყიდო, კი, შენია, მაგრამ იქნებ გენგეგმა ამბობს, რომ მანდ  უნდა გაიაროს სატრანსპორტო კვანძმა. დღეს კი გენგეგმა არ არსებობს. საბჭოთა გენგეგმას, რომელიც გაკეთებული იყო, 1970 წლამდე ჰქონდა სიცოცხლის უფლება. მერე მას  ქმედების ვადა  2–ჯერ გაუგრძელეს ბრძანებით. იმის შემდეგ  გენგეგმა აღარ გაკეთებულა.  იმან ამოწურა თავის თავი. არ არის გენერალური გეგმა და ამას ვებრძვი უკვე 8 წელიწადია. მე  არაერთი წერილი და სტატია მაქვს დაწერილი ამ თემაზე. საქმე იმაშია, რომ ნებისმიერი გენერალური გეგმა არის ბორკილი ქალაქის ხელმძღვანელობისთვის იმიტომ, რომ მაშინ ის  ვალდებულია,  გენგეგმის მიხედვით მიიღოს გადაწყვეტილებები.   როცა არ არსებობს გენერალური გეგმა, მერია თავისი სუბიექტური შეხედულებების  მიხედვით იღებს გადაწყვეტილებებს.  
2009 წელს საკრებულოს მიღებული აქვს გადაწყვეტილება გენერალური გეგმის დამტკიცების შესახებ...
ის, რაც 2009 წელს დაამტკიცეს,  არის მიწათსარგებლობის გეგმა. მიწათსარგებლობის გეგმა სხვა რამეა და კეთდება გენგეგმის საფუძველზე, მაგრამ ეს  გეგმა გაკეთდა არა გენგეგმიდან, არამედ რეალური მდგომარეობიდან გამომდინარე. ანუ დღევანდელი თავისუფალი და არათავისუფალი ტერიტორიების, რეალური მდგომარეობის აღწერაა მხოლოდ: სად არის თავისუფალი ტერიტორია, სად არის სარეკრეაციო, სად კერძო და ა.შ.   გენგეგმა ითვალისწინებს თავისუფალ და არათავისუფალ ტერიტორიებსაც კი, მაგრამ მთავარი ეს არ არის. ასევე ითვალისწინებს იმას, ქალაქის  ჯანსაღი ორგანიზმის შესაქმნელად თუ რა არის საჭირო: სად რა მაგისტრალის მშენებლობაა საჭირო, სად საავტომობილო, სად მეტროპოლიტენი, სად საჰაერო, საბაგირო სად თეატრი, კინო და ა.შ.  ამათ ეს მომენტი საერთოდ გამორიცხეს. მიწათსარგებლობის გეგმა შედგა 2009 წელს, ხელმძღვანელი იყო პავლე ძინძიბაძე და მე ვიყავი მათი კონსულტანტი.  მაგრამ, როდესაც პავლე ძინძიბაძემ წარადგინა, რომ ეს არის მიწათსარგებლობის გეგმა, ამათ დაარქვეს, რომ ეს არის გენგეგმა და ტყუილია.   ხელშეკრულება იყო მიწათსარგებლობის გეგმაზე.  ეს რომ გენგეგმა არ არის,  ამის დამტკიცება ძალიან მარტივია: რაც დაამტკიცეს, როგორც გენერალური გეგმა, ამ გენერალური გეგმის ხელშეკრულებაში საავტორო ჯგუფთან წერია რაზე იყო ხელშეკრულება. ხელშეკრულება იყო მიწათსარგებლობის გეგმაზე.  
რისთვის დასჭირდა თბილისის მერიას, მიწათსარგებლობის გეგმისთვის გენერალური გეგმის დარქმევა? 
მაგას წინ უძღოდა ჩემი არაერთი სატელევიზიო და პრესით გამოსვლა, სადაც ვამბობ, რომ ქალაქმა  მნიშვნელოვანი ღონისძიებები ქალაქის განვითარების გენერალური გეგმის გარეშე არ უნდა აწარმოოს. ეს ისეთივე რამ არის, რომ დირიჟორმა  ორკესტრს პარტიტურის გარეშე უხელმძღვანელოს, როცა პარტიტურა არ გააჩნია არც ორკესტრს და არც  დირიჟორს. მაშინ რა გამოდის? კაკაფონია. და როდესაც ეს მიწათსარგებლობის გეგმა თბილისის მერიაში შევიდა დასამტკიცებლად, სატელევიზიო გამოსვლაში გამოაცხადეს, რომ ჩვენ დღეიდან გვექნება გენგეგმა. გამიკვირდა, რადგან  გენგეგმა არ გაკეთებულა. თურმე  ეს დოკუმენტი, რომელიც შევიდა, როგორც მიწათსარგებლობის გეგმა, მონათლეს გენგეგმად. მათ საბუთებში გენგეგმა ქვია, მაგრამ წარდგენილ საბუთებში მიწათსარგებლობის გეგმა  წერია. ტენდერი მოგებულია მიწათსარგებლობაზე. მათ  მიწათსარგებლობა უნდოდათ, გენგეგმა სულ არ ჭირდებოდათ. ხომ უნდა ცოდნოდათ ჯიბეში რა აქვთ.  
ამ ტერიტორიაზე ცათამბჯენების აშენებას რამდენად მიზანსეწონილად თვლით?
მე ცათამბჯენის პრობლემაზე უფრო ფუნქციის პრობლემა მაწუხებს. როცა ქალაქში ცხოვრობ, ქალაქში ცხოვრება  პრესტიჟულიცაა და თავისი მძიმე პირობებიც აქვს. ეს არის ხარკი: იცხოვრო არა ისეთ კომფორტულ გარემოში, როგორც შენ შეიძლება იცხოვრო ბუნებაში და აგარაკზე.  ქალაქს მოსახლეობის დასაკმაყოფილებლად სჭირდება ახალი ტერიტორიების ათვისება, რაც მერე ბუმერანგივით მოქმედებს ქალაქზე. იზრდება ტერიტორიები, სამოძრაო  მიმართულებები და ასე შემდეგ. მაგრამ რეკრეაცია არის ის, რაც სჭირდება ჯანმრთელობას, ჯანსაღ ცხოვრებას, ის რაც სჭირდება ბავშვების ხვალინდელ დღეს.  მანდ ძალიან ახლოს იყო იპოდრომი, რომელმაც დაკარგა თავისი სარეკრეაციო ფუნქცია, მიდის  განაშენიანება. სხვა ტერიტორია არ გვაქვს,  სადაც შეიძლებოდა  ყოფილიყო  სარეკრეაციო ზონა. როდესაც  ფსიქიატრიულმა დაკარგა იქ ყოფნის მიზანშეწონილობა,  საბედნიეროდ, დარჩა კარგად გამწვანებული ზონა. ეს ზონა  შეიძლებოდა  გამოყენებულიყო  სწორედ როგორც სარეკრეაციო ზონა და ქალაქს ეს უნდა გაეთვალისწინებინა. მერიას და საკრებულოს შეუძლია ეს შეხედულება მიიღოს როგორც არგუმენტი, მოსახლეობის მოთხოვნასთან ერთად, რათა გადახედოს გადაწყვეტილებას და შეცვალოს  იგი.  ქალაქის მერის გადაწყვეტილებები კონტროლდება  საკრებულოს მეშვეობით. როგორც ბევრი შეცდომისა და დანაშაულის გამოსწორების  მცდელობები არის , შეიძლება აქაც იგივე მოხდეს და შეიცვალოს გადაწყვეტილება.  
¬მოსახლეობა შიშობს, რომ იმ ტერიტორიაზე მცოცავი გრუნტია და მშენებლობა არ შეიძლება. 
თქვენ ჩემი სტატიები ლაზიკაზე წაგიკითხავთ?  იქ ასეთ რამეს ვამბობ: დღეს ლაპარაკი იმაზე, შეიძლება  თუ არა ფიზიკურად  მშენებლობის განხორციელება ჭაობში, ამაზე ლაპარაკი ზედმეტია. ყველგან შეიძლება: ჭაობშიც, გამყინვარებაშიც, წყალშიც, წყლის ზედაპირზეც. საკითხი დგას ასე: რამდენად მიზანშეწონილია. 
პროექტი დამტკიცებამდე ექსპერტიზას თუ გადის?
საერთოდ წესი არსებობდა და არსებობს: პროექტს როცა წარადგენ,  პროექტი გადის  ყოველმხრივ ექსპერტიზას: როგორც არქიტექტურულს, ასევე სამშენებლო კონსტრუქციულს. რომელსაც ესენი არ ატარებენ. ქმნიან რაღაც კომისიას: დასხდებიან 3 ქალი, 5 კაცი,  იტყვიან:  მოწონთ არ მოწონთ და აფორმებენ. მეტიც, არსებობს უგულავას მიერ მიღებული კანონი თბილისის მშენებლობაზე, სადაც  წერია, რომ  მშენებლობის დაწყება პროექტის განხილვისა და დამტკიცების გარეშე  გარკვეულ შემთხვევებში,  დასაშვებია. პირდაპირ წერია, რომ  მშენებლობის დამთავრების შემდეგ, ესკიზის მიხედვით მოხდეს შენობის ექსპლოტაციაში მიღება.  მოკლედ ასეთი პოზიციაა: მე ქალაქის  მერი ვარ და მე თუ მინდა ეს შენობა ამას განხილვა არ ჭირდება.  როცა აშენდება,  იმ პირველი ესკიზის მიხედვით, რომელიც მე ვთქვი, რომ მომწონს, მოხდეს ექსპლოტაციაში მიღება, რომ ამ ყველაფერმა დამფინანსებელს მოუტანოს  ფული.  თუ შენობა  დაინგრევა, პასუხისმგებლობა დაეკისრება მხოლოდ მშენებელს. ამათ წესებში და კანონებში იმდენი მუხთლობა აქვთ ჩადებული, რომ მეტი არ შეიძლება. ერთერთი წესი აცხადებს, რომ  განაშენიანების კოეფიციენტის შეცვლა, ანუ გაყიდვა  შესაძლებელია, თუ ქალაქის მმართველობა ჩათვლის, რომ ამის საფუძველი არსებობს. ვთქვათ, რომ ნორმით დადგენილია, რომ აქ კოეფიციენტი,  განაშენიანობა ტერიტორიასთან თანაფარდობაში უნდა იყოს 60%, მაგრამ თუ ჩათვალეს, რომ ის რასაც აშენებს უფრო საჭიროა ქალაქისთვის, შეიძლება ეს კოეფიციენტი  გაზარდონ. რა კოეფიციენტზეა ლაპარაკი, როცა მისი გაყიდვაა შესაძლებელი. 
სოფიო ქორიძე
     
   
      ასათიანის #10–ში, ყოფილი ფსიქიატრიული საავადმყოფოს ტერიტორია 2010 წელს შ.პ.ს. „სახელმწიფო მომსახურების ბიურომ“ (რომლის 100% წილი სახელმწიფოს ეკუთვნის) გაასხვისა. ტერიტორიის ამჟამინდელი მფლობელი შ.პ.ს. BD Property  აქ მრავალფუნქციური კომპლექსის მშენებლობას გეგმავს. კომპანიამ განაშენიანების რეგულირების გეგმა უკვე შეათანხმა თბილისის მერიასთან, სადაც 8 ცათამბჯენის აშენებაა გათვალისწინებული. საქმე იმაშია, რომ ეს ტერიტორია ფაქტობრივად პარკად არის ფორმირებული. მოსახლეობა მშენებლობას ეწიინააღმდეგება და   ამ ტერიტორიისთვის  სარეკრეაციო ზონის სტატუსის მინიჭებას ითხოვს.
     ამ საკითხთან დაკავშირებით  ინტერვიუ არქიტექტორ გიგა ბათიაშვილს ვთხოვეთ. ბატონი გიგას თქმით, ყველა მნიშვნელოვანი ობიექტის გასხვისება და სტატუსის დადგენა უნდა ხდებოდეს ქალაქის გენერალური გეგმის საფუძველზე. ეს გეგმა კი დღეს არ არსებობს. 
დაწვრილებით...
 
რატომ არ რწყავენ „მზიურში“ მცენარეებს ბეჭდვა ელფოსტა

„უსაფრთხო სივრცე“ ექსპერტ–ბოტანიკოს ნინო ბურკაძესთან ერთად „მზიურში“ იმყოფებოდა. ექსპერტმა პარკში  მცენარეების ზოგადი მდგომარეობა არადამაკმაყოფილებლად შეაფასა.

 

დაწვრილებით...
 
ქართული ორგანიზაციები ჩეხეთში და ულამაზესი ქალაქი კუტნა ჰორა ბეჭდვა ელფოსტა
ქართული სამოქალაქო ორგანიზაციების (NGO) წარმომადგენლები სასწავლო ვიზიტით ჩეხეთში იმყოფებოდნენ.  ვიზიტი   აღმოსავლეთ - დასავლეთის მართვის ინსტიტუტის(EWMI) პროგრამის -- „საქართველოში საჯარო პოლიტიკის, ადვოკატირებისადა სამოქალაქო საზოგადოების განვითარების“ (G-PAC) ფარგლებში ჩატარდა. მასპინძელი  ორგანიზაცია „ღია საზოგადოების ფონდი პრაღა“(OPEN SOCIETY FUND PRAGUE) იყო. ვიზიტის ფარგლებში ჩეხეთში იმყოფებოდა  ორგანიზაცია „უსაფრთხო სივრცის“ ხელმძღვანელი ანა გაბრიაძე. ვიზიტი 2დან 8 ივლისამდე გაგრძელდა და  ჩეხეთის სხვადასხვა სამოქალაქო ორგანიზაციებთან შეხვედრებს მოიცავდა. სასწავლო ვიზიტის მიზანი  საქართველოსა და ჩეხეთის სამოქალაქო საზოგადოების ორგანიზაციებს შორის მომავალი თანამშრომლობის აღმოჩენა იყო.
ვიზიტის მესამე დღეს  ქართველმა სტუმრებმა ქალაქი  კუტნა ჰორა  დაათვალიერეს.  ჩეხეთის ეს პატარა ქალაქი UNESCO-ს  მსოფლიო კულტურული  მემკვიდრეობის სიაშია შესული.  კუტნა ჰორას ისტორია 1142 წლიდან იწყება, როდესაც ქალაქის მიდამოებში ვერცხლის 3 მაღარო აღმოაჩინეს. სწორედ ვერცხლის მაღაროების დამსახურებაა, რომ ამ ტერიტორიაზე ქალაქი გაშენდა. აღმოჩენილი ვერცხლის წყალობით კუტნა ჰორა  მალევე ჩადგა ჩეხეთის მდიდარი ქალაქების რიცხვში. დღეს ქალაქი კუტნა ჰორა  ჩეხეთის ერთერთ ტურისტულ ღირსშესანიშნაობად ითვლება.
ქართული სამოქალაქო ორგანიზაციების (NGO) წარმომადგენლები სასწავლო ვიზიტით ჩეხეთში იმყოფებოდნენ.  ვიზიტი   აღმოსავლეთ - დასავლეთის მართვის ინსტიტუტის(EWMI) პროგრამის -- „საქართველოში საჯარო პოლიტიკის, ადვოკატირებისადა სამოქალაქო საზოგადოების განვითარების“ (G-PAC) ფარგლებში ჩატარდა. მასპინძელი  ორგანიზაცია „ღია საზოგადოების ფონდი პრაღა“(OPEN SOCIETY FUND PRAGUE) იყო.
დაწვრილებით...
 
ექსპერიმენტული სათბური კორპუსის ეზოში: ანუ რა სარგებლობა მოაქვთ ბიო-სასუქებს ბეჭდვა ელფოსტა

 

 

21-ე საუკუნეს კაცობრიობა ეკოლოგიური პრობლებებით,  ახალთახალი დაავადებებით და ვირუსებით  დახუნძლული შეხვდა. სხვადასხვაგვარი ქიმიური ნაერთებით „განოყიერებული“ დედამიწა დაავადდა, ჯანსაღ ნაყოფს აღარ იძლევა და, შესაბამისად, გვაავადებს ჩვენც - მის შვილებს, რომლებიც მისი ნაყოფით ვიკვებებით.  ქიმიური სასუქების შეტანას ნიადაგში მრავალწლოვანი პრაქტიკა აქვს, თუმცა ამ დარგის სპეციალისტები გვარწმუნებენ, რომ ამგვარად მიწის „განოყიერება“ უამრავ პრობლემას ქმნის როგორც  გარემოს ეკოლოგიური დაბინძურების,  ასევე მოწეული პროდუქტის სიჯანსაღის კუთხით. ბოლო პერიოდში მსოფლიოში აქტიურად გამოიყენება ბიო-სასუქები, რომელთაც ქიმიურ სასუქთან შედარებით უამრავი უპირატესობა აქვთ. საქართველოში მრავლადაა ქიმიური სასუქების მოხმარების შედეგად გამწირებული ნიადაგები, რომელთა გაჯანსაღებას მრავალწლოვანი დამუშავება სჭირდება. მიუხედავად ამისა, ქართველ გლეხს „შეჩვეული ჭირი ურჩევნია შეუჩვეველ ლხინს“ და ქიმიურ სასუქებს ვერ ელევა.

საქართველოში ცოტამ თუ იცის ბიო-სასუქების დადებითი თვისებების შესახებ.  მაგრამ, არსებობენ ადამიანები, რომლებსაც ეს თემა აინტერესებთ და პრაქტიკაში ახორციელებენ. ჩვენი რესპოდენტი დავით ღონღაძე თბილისში ცხოვრობს და ჩვეულებრივ საოფისე სამსახურს ეწევა(ეკონომიკის სამინისტროში), თუმცა კორპუსში ცხოვრების პირობებში მოაწყო პატარა, ექსპერიმენტული სათბური, სადაც ნარგავები სწორედ ბიო-სასუქებით მოიყვანა. რამ გადააწყვეტინა ამ სათბურის გაკეთება და ამ ექსპერიმენტის შედეგად ბიოლოგიური სასუქის რა დადებითი თვისებები გამოვლინდა, ამაზე ბატონი დავითი თავად გვესაუბრება. დავით ღონღაძე: “  ori წლის წინ თბილისთან ახლოს შევიძინე აგარაკი, რომელსაც საკმაოდ დიდი ფართობის ეზო აქვს ოჯახისთვის საჭირო ბოსტნეულის მოსაყვანად. ერთწლოვანი კულტურების მოყვანის ტექნოლოგიების არაფერი გამეგებოდა და მივადექი ინტერნეტის ყოვლისმომცველ შესაძლებლობებს დახმარებისთვის. აღმოჩნდა, რომ საქართველოში არსებობდა ქართველი მეცნიერების მიერ შექმნილი ბიოლოგიური პრეპარატები, რომლებიც,  აჯანსაღებდნენ მცენარეებს, იცავდნენ დაავადებებისგან, ზრდიდნენ მოსავლიანობას, ასევე პროდუქტის ხარისხს  და, რაც მთავარია, მათი მოხმარების დროს მცენარეები აღარ საჭიროებდნენ იმ ქიმიური ხსნარებით დამუშავებას, რომლებითაც სავსეა მაღაზიები და რომლებიც ჩემი „პატივისცემით“ აშკარად ვერ სარგებლობდნენ. ეს ყველაფერი ლამაზად კი   ეწერა  მოძიებულ საიტებზე, მაგრამ წაკითხვისთანავე ერთგვარი „სარეკლამო“ ეჭვი გამიჩნდა და აი რატომ:  პირადად ვიყავი შესწრებული ძალიან ბევრჯერ, მაგალითად, დიდუბეში, „სამთო ქიმიის“ მიმდებარედ არსებულ მაღაზიებში უზარმაზარ რიგებს, სადაც ადამიანები გამყიდველების რჩევით ყიდულობდნენ ათასგვარ შესაწამლ საშუალებებს მცენარეებისთვის, თან წუწუნებდნენ, რომ მოსავალი წამლობის გარეშე აღარსად მოდის. ამ ფონზე, ბუნებრივია, ვიფიქრებდი - თუ საქართველოში არსებობს ისეთი ბიოსასუქი და ბიოსტიმულატორი, როგორიცაა ჩემს მიერ საიტებზე აღმოჩენილი „ორგანიკა,“ „ბიორაგი“ და სხვა ორგანული საშუალებები, რას აკლავს ხალხი თავს ამ ქიმიური საწამლავებით მოყვანილ პროდუქტებს თქო? მოკლედ, ეჭვი ეჭვად დამრჩა და რადგან ჩემს კითხვაზე პასუხი ვერავინ გამცა,  წავედი და „აგროინვესტის“ მაღაზიაში მაინც  შევიძინე ერთი ცალი, ერთლიტრიანი „ორგანიკა“ და ერთი პატარა ბოთლი „ბიორაგი“, გავიზუთხე ინსტრუქციები და დავიწყე ნაცნობ-მეგობრებში ქართული ბოსტნეულის თესლების შეგროვება. თებერვლის თვე იყო, აგარაკზე ვერ მივდიოდი და გადავწყვიტე, სახლშივე მეცადა ჩითილების გამოყვანა. მოვიმარაგე ერთჯერადი ჭიქები, ავავსე „ბიორაგმოსხმული“ მიწით,  შემდეგ კიტრის, პომიდვრის, წიწაკის, კიდევ რაღაც-რაღაცეების თესლები, ინსტრუქციის შესაბამისად, ჩავალბე  „ბიორაგის“ ხსნარში და გაშრობისთანავე დავთესე ჭიქებში. სამწუხაროდ, ჩემი პირველივე ექსპერიმენტი წარუმატებელი გამოდგა იმ უბრალო მიზეზის გამო, რომ ჩემი ამ ნაფერები ჭიქებით ფეხბურთი ითამაშეს ჩემმა შვილებმა და მასში არსებული „ნაორგანიკალი“ მიწა მარტო ჩემს გამწარებულ გულზე დასაყრელად თუ გამოდგებოდა :) აი, ასე გაჩნდა ჩემი კორპუსის წინ არსებულ  პატარა შემოღობილში მინისათბურის, გნებავთ, „საჩითილე სათბურის“ აგების იდეა.

21-ე საუკუნეს კაცობრიობა ეკოლოგიური პრობლებებით,  ახალთახალი დაავადებებით და ვირუსებით  დახუნძლული შეხვდა. სხვადასხვაგვარი ქიმიური ნაერთებით „განოყიერებული“ დედამიწა დაავადდა, ჯანსაღ ნაყოფს აღარ იძლევა და, შესაბამისად, გვაავადებს ჩვენც - მის შვილებს, რომლებიც მისი ნაყოფით ვიკვებებით.  ქიმიური სასუქების შეტანას ნიადაგში მრავალწლოვანი პრაქტიკა აქვს, თუმცა ამ დარგის სპეციალისტები გვარწმუნებენ, რომ ამგვარად მიწის „განოყიერება“ უამრავ პრობლემას ქმნის როგორც  გარემოს ეკოლოგიური დაბინძურების,  ასევე მოწეული პროდუქტის სიჯანსაღის კუთხით.

დაწვრილებით...
 
<< დაწყება < წინა 1 2 3 შემდეგი > ბოლოს >>

JPAGE_CURRENT_OF_TOTAL